کتاب‌های جایزه شهید اندرزگو افشا‌کننده حقایق دوران پهلوی است
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۱۶۵۳
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران توانا برنامه جهان آرا با موضوع کتاب و کتابخوانی و باحضور میثم نیلی مدیر عامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی و مهدی سلیمانی فعال حوزه نشر برگزار شد.
در این برنامه میثم نیلی مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی گفت: جایزه جلال برای تقدیر از رمان‌نویسان و ادبیات‌نویسان تعیین شده است، این جایزه از طرف نویسندگان، ناشران و فعالان در حوزه نشر مورد استقبال قرار گرفت، هدف از این جایزه مثل خود جلال که نماد نقد غربزدگی بود، پرداختن به همین موضوع بود اما در دوره‌هایی از اهداف اولیه فاصله گرفت ولی دوباره به مسیر خود بازگشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی در رابطه با جایزه شهید اندرزگو گفت: جایزه شهید اندرزگو جایزه دو سالانه و کاملاً مردمی است که با تصمیم انجمن قلم، شهرستان ادب، مجمع ناشران، مراکز اسناد انقلاب اسلامی، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر، حوزه هنری و نهاد کتابخانه‌های عمومی پایه‌گذاری شده است. این جایزه ناظر با خلأ واضحی از روایت پهلوی بود، جریان روایت از دوره پهلوی بسیار بد و ناقص بود و از آن طرف جریانی پهلوی‌پرستی را به خورد ملت می‌دادند، وابسته‌ترین و دست‌نشانده‌ترین را به عنوان حکمرانی که جایگزین ندارد، ناپاک‌ترین تفکرات مردمی را به عنوان پاک‌ترین و دیکتاتورترین حکومت را به عنوان جمهوری‌خواه‌ترین حکومت در فضای مجازی روایت می‌کنند.
مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی ادامه داد: مراکز اسنادی بسیار خوبی از دوره پهلوی وجود داشت که خوانده نمی‌شد و مخاطب محدودی داشت باید این سندها ترجمه تحلیلی می‌شد و روایت مستند و تحلیلی با ادبیات دراماتیک مخلوط می‌شد تا تبدیل به سوژه‌های خواندنی شود، انگیزه اصلی ما فرمایش آقا بود که فرموده بودند اینها دارند روایت وارونه ارائه می‌دهند.
نیلی گفت: علاوه بر مراکز اسنادی ما از کتاب‌هایی که در دوره پهلوی‌ها توسط جریانات چپ یا جریان‌هایی که چندان مؤمن به انقلاب اسلامی نوشته شده و خاک خوردند یا گرفتار ممیزی شدند هم استفاده کردیم، این کتاب‌ها حقایقی از دوره پهلوی‌ها را منتشر می‌کردند که در آن دوره یا سانسور شده بودند یا صاحبان اثر به زندان افتاده بودند، دسته بعدی کتاب‌هایی که استفاده کردیم نوشته‌های محققان خارجی است که در آن دوره وارد ایران شده و با دید خود، کتاب نوشته‌اند.
وی گفت: در دوره گذشته مدیران فرهنگی نوعی تساهل در حوزه ادبیات کودک و نوجوان داشتند و مواردی را عرف کردند مثل ترجمه در حوزه ادبیات کودکان و نوجوان که به یک ولنگاری فرهنگی رسید مثلاً یک ناشر از ۶۵۳ اثر ۶۵۲ اثر ترجمه و تنها یکی تألیف بود، ادبیات تألیفی بهره‌ای از فکر و اسلامی و ایرانی ندارد و تنها جهان‌بینی مدنظر خود مثل سکولاریسم، لیبرالیسم و... را ترویج می‌دهد، این ولنگاری فرهنگی آثار خود را چند سال بعد نشان می‌دهد، بچه‌های امروز با ادبیات شبه فانتزی و بیگانه با ادبیات انقلاب اسلامی رشد می‌کنند.
نیلی گفت: پرفروشترین کتاب‌ها در سال‌های اخیر کتاب‌های حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بوده است مثل سلام بر ابراهیم، سه دقیقه تا قیامت، من زنده‌ام، دختر شینا، رویای نیمه شب و... و تنها با یک نشر و بدون حمایت خاصی به بالاترین تیراژهای دست پیدا می‌کنند این در حالی است کتاب‌هایی که ادبیات ناسالمی دارند و به درد فرهنگ ما نمی‌خورند با یک تیراژ جزئی در چندین نشر منتشر شده و شروع به جریان‌سازی می‌کنند، اگر قانون کپی رایت وجود داشته باشد می‌تواند جلو این نشرهایی که با تغییر جزئی یک کتاب را در بیش از ۳۰ نشر انتشار می‌دهند بگیرد و با وضع قوانینی جلوی کتاب‌های جریان ناسالم را گرفت چون فرهنگ شوخی نیست. کتاب‌های انقلابی با یک ناشر و با کاری دشوار کتاب‌های خود را معرفی می‌کنند، در نمایشگاه کتاب امسال کتاب کهکشان نیستی که زندگی آقای قاضی طباطبایی است جز پرفروشترین آثار بود که نشان از علاقه مردم نسبت به محتوای فخیم و ادبیات خوب است.
مدیر عامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی گفت: بهترین روش ترویج کتابخوانی این است که کسانی که تریبون و مرجعیت دارند می‌توانند با معرفی کتاب‌های خوب به دیده شدن این کتاب‌ها کمک کنند، فرهنگ مقاومت قابلیت جهانی شدن دارد، برخلاف کسانی که می‌گویند وضعیت کتاب در ایران ضعیف یا معمولی است در حوزه کتاب بسیار جلو هستیم، در منطقه غرب آسیا رتبه اول تولید را داریم، چاپ ۱۱۱ هزار عنوان کتاب نشان از فرهنگ بالای ما در این زمینه دارد، قبل از انقلاب کمتر از ۲۰ نویسنده زن داشتیم که امروزه به بیش از ۳۰ هزار نویسنده رسیده است.
وی ادامه داد: زیرساخت‌های ترویج کتابخوانی باید فراهم شود ائمه جمعه و جماعات می‌توانند در این ترویج کمک کنند، باید توسعه ویترین کتاب فروشی داشته باشیم چون بسیاری از شهرستان‌ها از کتاب‌های فرهنگی در شهر خود محرومند.
در ادامه مهدی سلیمانی فعال حوزه کتاب به معرفی کتاب‌های در حوزه رمان، تاریخ انقلاب اسلامی و تحلیلی پرداخت.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: جایزه اندرزگو میثم نیلی مجمع ناشران انقلاب اسلامی برنامه جهان آرا مجمع ناشران انقلاب اسلامی دوره پهلوی کتاب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۱۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای آگاهی‌بخشی و انعکاس خواست مردم
شعر یا داستانی که همراه توده مردم است، آینه دغدغه آنان بوده؛ گاه منتقد حکومت وخواستار اصلاح یا دگرگونی آن است ادبیات سیاسی ــ اجتماعی نام می‌گیرد.پیشینه ادبیات اجتماعی را می‌توان لابه‌لای ابیات شاعران کهن پارسی‌گوی یافت. حبسیه‌های دوره خراسانی در شعر ناصرخسرو قبادیانی نمونه مشهور این گونه است. در سبک عراقی هم حافظ، سعدی، نظامی و مولانا ابیات اجتماعی ــ انتقادی زیادی دارند. به‌عنوان نمونه حافظ، با رندی و زیرکی و با زبان طنز و کنایه به هرآنچه در جامعه بوی زهد و ریا می‌داده معترض بوده است اما این ابیات در میان اشعار غنایی یا حتی تعلیمی تنها رعدی گذرا بودند تا پیش از دوره مشروطه. در دوره مشروطه گمان ادیبان این بود که زمان سرودن از خال و خط معشوق گذشته و شعر را به میان مردم آوردند. از آن روز ادبیات در خدمت انقلاب قرار گرفت. بنابراین امثال فرخی‌یزدی، میرزاده عشقی و ابوالقاسم لاهوتی ادبیات را به وسیله‌ای برای انعکاس خواست مردم کوچه و بازار تبدیل کردند.ادبیات اجتماعی ــ سیاسی مردم را به مبارزه دعوت می‌کند، وسیله‌ای برای آگاهی‌بخشی است و درصدد رساندن پیام جامعه یا گروهی به عموم است. ادبیات اجتماعی گاه افق امیدواری را به دید مردم می‌کشد و گاه از زشتی‌های جامعه می‌گوید. استعاره و نماد در این گونه کاربرد دارد و برخی نمادها پرچم این اشعار و داستان‌ها هستند. کبوتر، اهریمن، خورشید، صبح، ظلمت و... .ادبیات اجتماعی و سیاسی در شکل مژده‌دهنده و هشداردهنده، درروزهای منتهی به انقلاب اسلامی سال۵۷شکلی واضح‌تر به خود گرفت. شاعرانی چون قیصر امین‌پور، سلمان هراتی، هوشنگ ابتهاج، شفیعی‌کدکنی و شهریار، در اشعار خود هم از بی‌عدالتی اجتماعی، فقر، فساد و ستم حاکمان می‌سرودند وهم مژده رهایی از بند را می‌دادند. تشویق به همدلی و حضور که از عناصر ادبیات انقلاب بود دردوره دفاع‌مقدس درادبیات پایداری باتغییراتی ادامه یافت.باگذشت مدت کمی از جنگ تحمیلی، شاعران که به‌خوبی می‌دانستند برای دمیدن روح حماسه و قهرمانی، سلاح کلمه چه اندازه بران و قوی است، با اشعار خود به رزمندگان روحیه می‌دادند و مردم عادی را به مشارکت دعوت می‌کردند.داستان اما کمی دیرترمتولدشدو برای ورود جدی به این حوزه هنوز به زمان نیاز داشت.داستان‌هایی که اوایل دوران دفاع‌مقدس خلق شدقهرمان‌محوربودندوبه صورت پررنگ‌تری روحیه حماسی راتقویت می‌کردند.
شاید اولین داستان دفاع‌مقدس «در انتظار شهادت» به قلم مهدی مشایخی باشد که درسال۱۳۶۰نوشته شد. اما تا روزگاری که این گونه در داستان جدی گرفته شود راه درازی در پیش بود. این‌گونه بود که تازه در تیرماه سال۱۳۶۷ دفتر ادبیات و هنر مقاومت در حوزه هنری شکل‌گرفت. این دفتر که به همت مرتضی سرهنگی آغاز به کار کرده بود آثار ادبی جدی‌ای را ارائه داد.همواره وقتی از پدیده‌ای پرتنش دور می‌شویم فرصت بیشتری به‌وجود می‌آید که با تحلیل و دقت بیشتر به آن رویداد اندیشید. از این رو هرچه از روزهای اولیه انقلاب فاصله گرفتیم آثاری نوشته شد که قهرمانان ایدئولوژیک خارق‌العاده نداشتند. مخاطب به‌جای هیجان‌زدگی زودگذر، اندیشمندانه به غرور ملی می‌رسد و می‌تواند از راه همذات‌پنداری با شخصیت‌های کتاب، الگوسازی کند. او می‌اندیشد در شرایط مشابه این همبستگی ملی چطور سبب عبور از بحران می‌شود.
گروهک‌های سیاسی و جناح‌ها نیز دستمایه خلق آثار اجتماعی بسیاری قرارگرفته‌اند. گروهک‌های سرخورده از ایران مثل مجاهدین خلق، سلطنت‌طلبان، فدائیان خلق و ...هنوز داستان‌های زیادی برای نقل‌شدن دارند. «باران تمشک» اثر مصطفی فعله‌گری یکی از آنهاست. شخصیت اصلی داستان، جوانی است به نام سیاوش. او در دوره پهلوی زندانی ساواک بود. باران تمشک از زمانی شروع می‌شود که سیاوش زیر شکنجه‌ها به یاد کودکی و زندگی خانوادگی خود می‌افتد. نویسنده به‌جای استفاده از روایتی خطی، با استفاده از سیلان ذهن، که در حالت فشار روحی بسیار عادی است، مدام به گذشته و زمان حال داستان تردد می‌کند. آقای فعله‌گری با نثری گرم و استفاده از متدهای داستانی، به روش مبارزه مسلحانه گروهک فدائیان خلق اعتراض می‌کند.نوشتن از محمدرضا پهلوی در این دوران به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. نویسنده‌ای مثل آقای محمدکاظم مزینانی قرار نیست از همان ابتدا شاه را مورد لعن و نفرین قرار دهد. او در «شاه بی‌شین» واقعا شاهی را نشان می‌دهد که چیزی از او کاسته شده، تاجش. داستان از روزگاری شروع می‌شود که شاه یک مملکت، در غربت با درد جسمانی و شکست هیمنه رقت‌برانگیز شده است. استفاده از نظرگاه دوم‌شخص، شکست خط روایی و پیش‌بردن داستان به‌واسطه راویان متعدد شاه بی‌شین را به یک اثر متفاوت تبدیل کرده است. قصه پهلوی معمولا تا روزگار خروج شاه از ایران و پیروزی انقلاب پرتکرار است و روایت دوران پس از خروج او، نحوه زندگی و مرگ یک دیکتاتور بخش کمترشنیده‌شده است که به قلم آقای مزینانی،خواندنی‌تر است.نوشتن از آسیب‌های زنان در ادبیات انقلاب چندان قدمتی ندارد. در آثار اولیه اگر شخصیت زن وجود داشت، نقش مکمل مرد بود. مثلا در «مرا ببوس» مخملباف نشانی از داستانی عاشقانه می‌یابیم که زن همان نقش مکمل را دارد اما در رمان «ماتروشکا» به قلم شیما جوادی زندگی دو نسل از زنان آسیب‌دیده روایت می‌شود. رمان درباره دختری به نام سوداست.مادر سودا به‌خاطر آرمان‌های سازمان منافقین او را طردکرده ودختر بااین حس طردشدگی بزرگ ورهاشده است.دختر با شخصیتی دوگانه، بزرگ شده که در واقعیت شبیه پدر بیمناک است و در رویاهایش می‌خواهد مادر باشد. سودا می‌خواهد در واقعیت هم راه مادر را ادامه دهد. به همین علت به سمت گروهی سیاسی کشانده شده و درنهایت سرخورده و خوار رها می‌شود. نویسنده با مقایسه دو دوره فعالیت سیاسی در ایران، به آسیب‌هایی که این گروه‌ها به خانواده و نسل‌های بعدی می‌زنند می‌پردازد. ماتروشکا نماد مادر است و خانم جوادی قصد دارد جایگاه مادر را در خانواده نشان دهد، این بار از پس یک داستان سیاسی ــ اجتماعی.توجه به جامعه وسیاست بخشی اززندگی روزمره ایرانیان است.ادبیات اجتماعی وسیاسی دردوره‌های مختلف تاریخی ایران جزو جریان‌های محبوب وپرکاربرد بوده است که باید درقالب‌های مختلف چه شعروداستان وچه مستندنگاری به شکلی جدی‌ترنوشته شود.
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟